माझें मलाच आता, जगणे कबूल नाहीं
हलक्या कलेवराचें फिरणें कबूल नाहीं
भरल्या खतावण्या या काळ्यानिळ्या वळांनी
हीं टवटवीत दु:खें अजुनी मलूल नाही
सांगू कशास आतां, जगण्यास लाख सबबी
शब्दास अज नटवी मखमाली झूल नाही
मिटल्या मना पटेना ही हूल कौतुकाची
गुंतेल पाय, असलें कुठलेंच खूळ नाहीं
.................................................
0 comments:
Post a Comment